D-DAY; operatiedag
Aangezien dit een beschrijving is van het revalidatieproces na mijn knieoperatie, lijkt het me handig bij het begin te beginnen: de operatie.
Voorafgaand aan de operatie heb ik heel wat artsen bezocht. Nadat het gebeurd was ben ik in Duitsland naar twee verschillende doktoren geweest.
Uiteindelijke conclusie was dat de achterste kruisband slecht was en
ik een scheur in mijn buitenmeniscus had. Dit alles natuurlijk naar aanleiding van de altijd (niet zo) betrouwbare MRI.. Maar goed, het klopt ook dat een arts pas echt weet wat er aan de hand is als hij in de knie aan het kijken is. In ieder geval ben ik voor een second opinion in Nederland naar het AMC geweest bij dr. Kerkhoffs. Die vertelde mij over het wonderbaarlijke fenomeen: de postero laterale hoek. Hij verwees me door naar dr. van het Hart, waar ik een week later op consult was. Die twijfelde al enigszins aan de diagnose: scheur in de buitenmeniscus..
Enfin, donderdag 21 mei was het dus zo ver dat ik me moest melden bij de Bergman Kliniek. Wat overigens een heel gedoe is geweest om daar te komen, maar laat ik daar niet verder over uitwijken (iets met duitse verzekeringen en boze telefoontjes enzo).. Ik was vrij ontspannen en werd ‘heerlijk’ onder narcose gebracht. Voor mijn gevoel 10 minuten later was ik alweer wakker en was het achter de rug. Enige minpuntje: ik wou nog wel wat langer slapen, waardoor ik nogal gepikeerd ontwaakte. Maar goed, knieoperatie geslaagd en meniscus nog heel. WAT?? Dat heb ik even een tijdje moeten verwerken, aangezien ik de 6 weken ervoor de hele tijd heb gedacht dat mijn meniscus me zo in de weg zat. En ja, ik ging me heel kort even afvragen of de arts misschien wat gemist had. Maar hij overtuigde me ervan dat hij alles dubbel gecheckt had. En daar moeten we het dan maar mee doen.. Time will tell! 😉
Ik heb tijdens de operatie een prikje in mijn lies gekregen wat ervoor zorgde dat ik een verdoofd been had toen ik wakker werd. Een beetje pijn, maar na één morfinepilletje heb ik de hele nacht heerlijk geslapen. Volgende ochtend zo’n hele grote, lelijke brace aangemeten gekregen en toen mocht ik alweer naar huis. Amper 20 uurtjes in een ziekenhuisbed gelegen. Note: dit is wel een klein beetje anders als in Duitsland, daar moet je namelijk 5 dagen blijven!!
Bij thuiskomt lekker op een bedje in de kamer gaan liggen, dosis diclofenac en trombose spuiten mee en een doosje paracetamol. Die ik overigens geen één keer meer heb ingenomen vanaf thuiskomst. Strekken mag ik geheel en buigen eigenlijk alleen bij de fysio. In de brace zit een ‘pelotte’, het is gewoon een soort verhoging van piepschuim, wat ervoor zorgt dat mijn onderbeen naar voren wordt geduwd zodat de achterste kruisband lekker kan gaan vasthechten. En laat dat maar heel goed gebeuren. En dan het belangrijkste advies van de dokter: Denk om de zwaartekracht, zwaartekracht is je grootste vijand, wees de zwaartekracht de baas. In ieder geval moet je niet met je been op een tafeltje je been lekker laten doorhangen, maar verder valt het wel mee. Je moet er maar van genieten dat je lekker dagenlang op de bank mag doorbrengen!
D-DAY; day of surgery
Since this is a description of the rehabilitation process after my knee surgery, I think it’s the best to start at the beginning: the surgery. Before the surgery I visited a few doctors. After the trauma I went to two different doctors in Germany.
Final conclusion was that the posterior cruciate ligament (PCL) was in bad condition and that I tear in my lateral meniscus. This off course after following the (not so) reliable MRI.. Anyway, it is also true that a doctor really knows what’s going on when he’ll watch the knee during a surgery.
In Holland I went for a second opinion to the AMC where dr. Kerkhoffs told me about the miraculous thing called: posterolateral corner (PLC). He referred me to dr. van het Hart, where I had a consult a week later. He already doubted the diagnose: lateral meniscus tear..
Anyway, thursday May 21 I had to be at the Bergman Clinics. Which has been a hassle to get there, but let me not dwell of serve (something with German insurance and angry phone calls). I was quiet relaxed and was ‘wonderful’ anesthetized. It felt like I woke up about ten minutes later and it was already been done. The only downside: I still wanted to sleep a little longer, so I woke up pretty sore. But anyway, the surgery went successful and my meniscus was still good. WHAT?? I needed some time to process that, for six weeks I thought my meniscus was causing me some problems. And yes, I did wonder very briefly if the doctor may have missed something. But he convinced me that he double checked everything. And I have to trust that..<em>Time will tell! ;-)</em>
During the surgery I got an injection in my groin which caused a numb leg when I woke up. I was a bit in pain, but after one morphine pil I slept the whole night without pain. The next morning I received some big, ugly brace and then I was ready to go home. I wasn’t even in a hospital bed for like 20 hours. Note: this is a lit different then in Germany, there you have to stay in the hospital for like 5 days!!
When I got home I lied on the bed which was standing in our living room. I had a dose of diclofenac, some thrombosis injections and a box of paracetamol. Which I didn’t use once after I got home. I can completely stretch my leg and only the physiotherapist is allowed to bend my knee. In the brace there is this ‘pelota’, which actually is a piece of styrofoam. It will push my leg upward, so that my posterior cruciate ligament can attach better. And I hope it attaches very well! Then the most important advice from the doctor: <em>Watch the gravity, gravity is my biggest enemy. </em> Well, you must not put your feet on a table without undersetting the knee. But it’s not that bad. You just have to enjoy lying on the couch for days!
